Het afgelopen jaar is er veel gebeurd. En heel eerlijk, ik denk dat elk individu dit kan beamen. En nee, nu komt er geen geneuzel over een pandemie, maar ik heb het puur over jou als individu. Wat heeft er bij jou het afgelopen jaar allemaal intern en extern gespeeld? Zie je daar bepaalde patronen in? Of loop je elke keer tegen dezelfde muur op? Ookal leven we allemaal een ander leven, met soms dezelfde en soms totaal andere uitdagingen, er gebeurd vaak veel in een jaar. Als het niet letterlijk is dan wel op een ander gevoels- of mentaal niveau. We zijn continu in ontwikkeling en beweging of je nu wilt of niet. Het leven probeert je steeds te pushen om die volgende stap te zetten op dat pad van jouw Stepping Stones. Of te wel: jouw pad met levels, waarbij het de bedoeling is dat je steeds weer een stapje verder komt door een nieuw level te behalen. Het is je drijfveer, je intuïtie…. een onbewuste kracht die wilt dat je beweegt en je ontwikkelt. Dat je niet stil blijft staan, maar op persoonlijk niveau groeit.
Het afgelopen jaar was bij mij alleen écht turbulent. Van luchtweginfectie naar burn-out, de ene relatie gestrand en een (hele fijne) nieuwe relatie weer onverwacht op mijn pad gekomen. Coaching en therapie om aan mezelf en familiepatronen te werken, maar tegelijk binnen ons familiebedrijf eerst de keuze gemaakt om bedrijfsleider te worden en toen toch gekozen om een nieuwe uitdaging te gaan zoeken. De ene na de andere torenhoge boete, mijn hele spaarrekening leeg geroofd waardoor ook mijn wens van een huis kopen niet door kon gaan (was al aan het bieden, dus dat was ook echt een grote domper). En ik hoor je nu denken, wat is dat voor wispelturig persoon en kan je niet met geld omgaan ofzo? Maar het waren écht geen keuzes. Het overkwam me allemaal en ik was vroeger juist altijd degene met genoeg (spaar)geld en “in control” over haar financiën. Ik woon al vanaf mijn 17e op mezelf en heb 2 HBO en 1 Master opleidingen, dus dan moet je wel leren om met geld om te gaan. Dus daar lag het niet aan, het leven wilde mij overduidelijk een boodschap geven. Het leven dwong me letterlijk. Elke keer als ik stiekem voor de “veilige weg” qua oplossing binnen het familiebedrijf koos, gebeurde er iets wat me opnieuw moest laten nadenken (zoals een gebroken sleutelbeen, een luchtweginfectie met een maand koorts en een burn-out). Alsof het leven letterlijk wilde dat ik stil ging staan. In lijn ook met die burnout: het leven wil dat ik rust en tijd neem voor mezelf. Dat ik leer om mezelf op één te zetten. Tijd om eens écht voor mezelf te kiezen. Tijd om dingen te overdenken en bestaande (familie) patronen te veranderen.
Continu kwam ik onbewust weer in hetzelfde cirkeltje terecht, terwijl ik er écht van overtuigd was dat ik nu dan eindelijk de juiste “veranderingen” had doorgevoerd. Maar dat deed me weer beseffen hoe krachtig ons Ego is. Ons ego laat ons denken wat we veranderen of verbeteren, terwijl we een ander zijpad kiezen die naar hetzelfde doel leidt. Ego wil stiekem namelijk geen verandering. Want elke stap verder op het pad van zelfontwikkeling is ook een stap verderweg van je ego en een stap dichterbij verlichting. Dat wil je ego niet, want die wil invloed houden. Terwijl het leven in de zin van intuïtie en levensstroom eigenlijk wil dat je van richting verandert om ergens anders uit te komen. Het huidige pad is niet altijd jouw juiste pad, daarom blijven negatieve patronen en cirkels zich herhalen om je te bewegen richting dat juiste pad.
Waarom ik dit ook met jullie deel, is omdat ik hoop dat ik jullie kan helpen door bij jezelf die patronen of cirkels te herkennen n.a.v. mijn verhaal. Dat je gaat onderzoeken of je ook in een bepaald patroon of cirkel zit, door te analyseren of je opnieuw vergelijkbare uitdagingen krijgt en alles “ingewikkeld” lijkt te gaan, bepaalde dingen weer niet lukken of als situaties nogsteeds niet veranderd zijn ondanks bepaalde “aanpassingen”.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Ik kies ervoor om die cirkels nu écht te doorbreken door van baan te veranderen en door mijn leven vanuit rust en geduld te bekijken. Ik heb geen haast. Al het goede heeft tijd nodig en we hebben geen extremen nodig om gelukkig te zijn. Geluk is er al overal om je heen, het is geen verlangen naar iets in de toekomst. Het is alleen aan jou om het ook te willen en te durven zien. Én het is ook vooral aan jou om er niet voor weg te lopen. Want stiekem laten veel mensen het zichzelf niet goed gaan, omdat ze (onbewust) bang zijn voor geluk. Want als je gelukkig bent, kan geluk je ook afgenomen worden. Veel mensen zijn bang dat als ze geluk in de meest pure vorm toelaten, dat er dan iets ergs gebeurd. Dan zul je je gevoel proberen te dempen met bezigheden, verslavingen en/of dramatigheden. Dat lijkt je een bepaald gevoel van controle te geven. Ga maar eens voor jezelf na of je dat doet, ik ben heel benieuwd!
Heb jij ook een vicieuze cirkel waar je in zit of loop je tegen bepaalde patronen of gevoelens aan? Voel je vrij om een PB te sturen, ik vind het leuk om te sparren! Laat ook vooral weten als je het stukje gelezen hebt wat je ervan vond/of je er wat aan had.
Het leven is veel fijner samen ♡