Hoe doorleef je een veranderingsproces?
Iedereen heeft regelmatig momenten dat er iets bij jezelf, binnen je omgeving of bij je naasten verandert. De ene persoon gaat beter om met verandering dan de ander, maar het is altijd een proces van aanpassing om die verandering eigen te maken. Maar hoe ga je een verandering aan en hoe weet je wat je daarin goed doet?
Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.
Ik durf intussen wel te zeggen dat “persoonlijke groei en ontwikkeling” bijna een hobby van me is. Ik werk er dagelijks hard aan om dicht bij mezelf te blijven, mezelf de liefde te geven die ik nodig heb en om stappen te zetten richting een zinvol en gelukkig leven. Door (veranderings)processen continu met een open hart en een dosis lef aan te gaan zet ik mooie stappen op mijn pad van de Stepping Stones en zorgen deze processen ervoor dat ik steeds een stap verder kom. Echter zijn die processen zwaar, het kost tijd en je hoofd wil soms een loopje met je nemen in hoeverre je ergens wel of niet goed aan doet. Daarbij komen soms ook onzekerheden en angsten om de hoek kijken, die je moet leren herkennen en waar je dan weer dapper boven moet gaan staan. Veranderingsprocessen zijn lastig en daarbij zal je altijd ook een bepaalde mate van strijd voelen, omdat het het veiligste voelt om het te doen zoals je altijd hebt gedaan en dus regelmatig tijdens je transformatieproces ook teruggeworpen wordt in de overtuiging om het gewoon te blijven doen zoals het was. Echter zal er dan altijd een stemmetje of onderbuikgevoel zijn die je wil laten inzien dat het tijd is om stappen te maken en die je wil duwen richting het lef om die stap dan ook daadwerkelijk te zetten.
Zelf heb ik een lange struggle gehad rondom mijn werk. Ik ben dus een fanatiek aanhanger van persoonlijke groei en het maken van stappen, maar ik bleef zelf op een gegeven moment ruim een jaar (al dan niet langer) hangen in de veiligheid en vertrouwdheid van mijn bestaande baan. Ik werk in de jeugdzorg en ik vind het heerlijk om die kinderen te helpen in hun groei en ontwikkeling, maar kwam er later achter dat die kracht om hun verder te helpen ook moest worden omgezet naar mezelf om verder te groeien. Als kinderen stil staan, dan geef ik ze een lief duwtje in de rug om vooruitgang te blijven boeken, echter stond ik voor mijn gevoel al ruim een jaar stil en dat zoog me leeg. Maar wat wilde ik dan? Waar word ik nu eigenlijk gelukkig van en waar ben ik nu eigenlijk goed in? Ik wist met mijn Master een heel traject van talentherkenning en talentontwikkeling uit te zetten binnen de organisatie, maar vervolgens weet ik voor mezelf niet eens helder te krijgen welk pad ik op wil en welke “droombaan” nu eigenlijk bij mij past. Daarnaast kwamen ook de hiervoor benoemde angsten naar boven of ik wel ergens anders werd aangenomen en wat als ik de verkeerde keuze maak? Wat zullen mensen wel niet van me denken als ik een ander pad kies? Stel ik mij team dan niet teleur? Of de kinderen? Maar ook onzekerheden of ik wel goed genoeg ben, of ik wel het juiste pad kan kiezen omdat ik zelf nog niet eens weet waar ik nu precies gelukkig van word. Ik had het toch perfect voor elkaar, dus waarom was ik dan zo “verwend” om te twijfelen? En al die gevoelens en gedachtes zijn oke. Want dat hoort bij een dergelijk proces en het enige wat je kan doen is het de aandacht en liefde geven die het verdient. Dat je accepteert dat die gevoelens er zijn, maar dat je er oordeelvrij naar mag kijken en de situatie accepteert zoals die op dat moment is. Alles binnen dat proces mag er zijn. Alles binnen dat proces heeft een functie en vraagt om een stuk liefde en aandacht. De tijd en de rust nemen om afwegingen te maken en de acceptatie dat het een lastig proces van vallen en opstaan is zijn samen essentieel. Het wordt vanzelf duidelijk. Vanzelf vallen de puzzelstukjes in elkaar en dan weet je wat je moet doen.
Voor mij gold dat ook. Ik heb de knoop eerst doorgehakt te stoppen met mijn huidige baan en daarin de mensen om mij heen op de prioriteit gezet om hun mee te nemen in de overwegingen en daarmee hopelijk ook begrip te creëeren voor de situatie en de mogelijke keuzes die daaruit voort komen. Daarna ben ik pas gaan solliciteren, zodat ik zelf de rust en tijd had om aan het idee te wennen en zij ook. Op dit moment heb ik al 9 (!) gesprekken gehad en wordt het steeds duidelijker wat ik wil en welke kant ik op wil gaan. Natuurlijk wel binnen de jeugdzorg, want daar ligt mijn hart. Dat was 1 ding wat ik heel zeker wist en waar ik ook niet van af ga wijken. Ik houd vast aan mijn drive naar persoonlijke ontwikkeling en vind niks mooiers dan kinderen te helpen in hun groei en ontwikkeling als persoon. Direct of indirect wil ik blijven bijdragen aan goede zorg voor elk kind en hoop ik dat het leven mij op de juiste plek zal brengen waar ik die droom kan verwezenlijken. Dat zal (waarschijnlijk) niet 1 plek zijn, dat zal ook een blijvend proces zijn en daarin ben ik vrij om te bewegen. Maar nu ik voor het eerst deze stap heb durven te zetten, heb ik aan mezelf bewezen dat ik sterk genoeg ben om dat de rest van mijn leven ook te doen als dat nodig is.
Dit bewijst dat ik in staat ben om ten alle tijden mezelf op één te zetten en te kiezen wat voor mij goed is, in plaats van het leven te leven vanuit de verwachtingen van een ander.
Kiezen voor je eigen geluk en recht doen aan het vuur wat in jezelf zit om te veranderen is heel belangrijk. Verandering lijkt eng, maar het leven geeft je dat alleen om verder te komen. Elke verandering zorgt er uiteindelijk voor dat er voor jou een verbetering in zit. Of dit nu een (harde) les is of een positieve wending, vertrouw erop dat het niet voor niks gebeurd en dat je er alleen maar op vooruit kan gaan.
Een kaars kan ook niet delen, als hij zelf geen vlam meer heeft.
Persoonlijk vind ik schrijven fijn, omdat het helderheid brengt in mijn proces en ik hoop dat ik er allicht iemand mee inspireer om dicht bij zichzelf te blijven. Ik wil je daarom vandaag even mee nemen in mijn struggle, omdat ik benieuwd ben of er iemand is die hetzelfde ervaart en allicht dat we ervaringen of kennis kunnen delen! Voel je in ieder geval vrij om mij te benaderen of om mij feedback te geven via een persoonlijk bericht.